Βασικός προβληματισμός: τι ελαττώνει τον πληθυσμό των μελισσιών;

Από την περυσινή εμπειρία, αλλά και από την φετινή, διαπιστώνω συχνή απώλεια γόνου και μείωση πληθυσμού. Γόνος ασφράγιστος που καταγράφηκε σε μια επιθεώρηση θα έπρεπε να εμφανίζεται ως σφραγισμένος σε μια επόμενη. Αλλά κάποιες φορές εμφανίζεται λιγότερος απ΄ όσο είχε εξαρχής καταγραφεί. Ακόμη, ο πληθυσμός στα μελίσσια δεν αντιστοιχεί στον γόνο της προηγούμενης περιόδου. Αν δηλαδή σε μια κυψέλη έχουμε 7 πλαίσια γόνου (ολόκληρα γεμάτα δηλαδή 11-12 πλαίσια που φέρουν γόνο), σημαίνει ότι στην κυψέλη αυτή τις επόμενες 21 ημέρες, που ο γόνος αυτός θα έχει εκκολαφθεί, πρέπει να υπάρχουν 7 Χ 6000 = 42.000 νέες μέλισσες. Δηλαδή ο πληθυσμός της κυψέλης πρέπει να καλύπτει 20 πλαίσια τουλάχιστον σφικτά σφικτά.
Προϋπόθεση είναι κάθε πλαίσιο να έχει 6000 κελιά και κάθε πλαίσιο να καλύπτεται πλήρως από 2000 μέλισσες. Ακόμη πρέπει να ζουν οι μέλισσες τουλάχιστον 21 ημέρες!
Τα παραπάνω τα θεωρώ δεδομένα. Τι συμβαίνει λοιπόν και ο πληθυσμός σε όλες τις κυψέλες είναι κατά πολύ λιγότερος;
Δύο μελίσσια, το 1 και το 6, χάθηκαν στο τέλος του χειμώνα, παρόλο ότι είχαν αρκετό πληθυσμό και μέλι σε καλή διάταξη μέσα στην κυψέλη (μπορείτε να δείτε τα σχετικά σχεδιαγράμματα). Δεν υπήρξαν εμφανή σημάδια αρρώστιας. Πριν ξεχειμωνιάσουν είχαν δεχθεί όλα εξίσου θεραπευτικές αγωγές με θυμόλη. Τι έφταιξε και χάθηκαν;