Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Πώς θα φτιάξουμε παστίλιες πρόπολης για τον λαιμό.

Προσπάθησα να φτιάξω παστίλιες πρόπολης για να αντιμετωπίσουμε μια ίωση με συμπτώματα φαρυγγίτιδας που μας ταλαιπώρησε οικογενειακώς το τελευταίο διάστημα.

Δίνω την συνταγή παρακάτω μήπως φανεί χρήσιμη και σε σας:
Τα υλικά που χρειάζονται: Τσίπουρο, ένας σβόλος πρόπολης, μέλι, άχνη ζάχαρης λεπτοτριμένη.

Σε ένα μικρό δοχείο, προσθέτουμε λίγο τσίπουρο και λεπτά κομματάκια πρόπολης.  

Κλείνουμε το δοχείο με το καπάκι του και το θερμαίνουμε σε μπεν μαρί (μπάνιο σε κατσαρολάκι με νερό που βράζει). Αναδεύουμε κουνώντας το δοχείο κατά καιρούς μέχρι να διαλυθεί το μεγαλύτερο μέρος της πρόπολης (15-30 λεπτά αρκούν).
 
Αφήνουμε το δοχείο κλειστό να κρυώσει αναδεύοντας κατά καιρούς. Είναι σημαντικό να είναι κλειστό καλά το δοχείο για να μην εξατμιστεί η αλκοόλη του τσίπουρου και χάσει την διαλυτική του ικανότητα.


Εν τω μεταξύ ετοιμάζουμε σε ένα μικρό μπολ μείγμα μελιού και άχνης ζάχαρης.

Στόχος να φτιάξουμε λίγο ζαχαροζύμαρο, μέσα στο οποίο θα αναμείξουμε το διάλυμα της πρόπολης. Προσέχουμε να μην βάλουμε πολύ μέλι, γιατί μετά θα χρειαστούμε μεγάλη ποσότητα ζάχαρης για να το σφίξουμε. Αφού σφίξει το μείγμα, το θερμαίνουμε για λίγο σε φούρνο μικροκυμάτων (προσοχή ένα λεπτό σε χαμηλή ισχύ γιατί βράζει πολύ εύκολα) για να μαλακώσει και προσθέτουμε κι άλλη ζάχαρη, αναδεύοντας. Ένα χτυπητήρι του φραπέ θα βοηθήσει. Αν υπερβάλουμε στην ποσότητα της ζάχαρης, κινδυνεύουμε να κάνουμε το ζαχαροζύμαρο πολύ σφικτό, με αποτέλεσμα να μην μπορέσουμε να το αποχύσουμε στο καλούπι. Αν βάλουμε λίγη ζάχαρη, το ζαχαροζύματο θα ρέει εύκολα αλλά δεν θα στερεοποιείται μετά την ψύξη. Αν πάλι δεν επιθυμούμε να δώσουμε σχήμα καραμέλας στις παστίλιες μας, μπορούμε να κάνουμε το μείγμα μας πολύ σφικτό και αφού προσθέσουμε το διάλυμα πρόπολης, να το πλάσουμε με το χέρι στο επιθυμητό σχήμα. 
 
  Τώρα, παίρνουμε με μια σύριγγα 5 -10ml περίπου από το υπερκείμενο διάλυμα της πρόπολης (γιατί το αδιάλυτο ίζημα έχει μείνει στον πάτο) και το ρίχνουμε στο ζαχαροζύμαρο.
 
Αναδεύουμε καλά για αρκετή ώρα, θερμαίνουμε μια φορά ακόμη στον φούρνο μικροκυμάτων για να φύγει η αλκοόλη και να ρευστοποιηθεί το μείγμα.  Αν δεν διαθέτουμε φούρνο μικροκυμάτων μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το μπεν μαρί όπως στην αρχή. Τώρα το δοχείο μπορεί να είναι ανοιχτό.
Ετοιμάζουμε τις θήκες για παγάκια, και αποχύνουμε το μείγμα σε μικρές ποσότητες για να καλουπωθούν οι παστίλιες.

 





Βάζουμε τις παστίλιες στο ψυγείο ή καλύτερα στην κατάψυξη για να κρυώσουν και να στερεοποιηθούν.

 Μετά από μια ώρα, μπορείτε να τις τινάξετε από την θήκη σε ένα πιάτο και να τις τυλίξετε με χαρτάκι ή αλουμινόχαρτο για να μην τραβήξουν υγρασία και κολλήσουν.

Δοσολογία: Δύο ή τρεις παστίλιες την ημέρα. Τις κρατάμε στο στόμα ώσπου να λιώσουν. Ανακουφίζουν τον λαιμό, απολυμαίνουν το στόμα, αφήνουν ένα γλυκό αίσθημα καούρας και ένα αίσθημα ικανοποίησης που καταφέραμε να εκμεταλλευτούμε έναν ακόμη δώρο της αγαπημένης μας μέλισσας: την πρόπολη.

Εναλλακτικά ή παράλληλα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και το υπόλοιπο υπερκείμενο διάλυμα της πρόπολης για γαργάρες, είτε όπως είναι διαλυμένο στο τσίπουρο (για τους μερακλήδες) είτε αραιώνοντας με νερό, οπότε σχηματίζεται ένα κίτρινο γαλάκτωμα.

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Οι καιρικές συνθήκες πάνω από το μελισσοκομείο

Από τον προηγούμενο Δεκέμβριο έως σήμερα ο καιρός διαμορφώθηκε ως εξής:

Διάγραμμα σε PDF
Η πράσινη γραμμή δείχνει τις πρωινές θερμοκρασίες, η κόκκινη τις μεσημεριανές, η κίτρινη τα όγδοα της ημέρας με ήλιο και η μπλέ τα όγδοα του 24ώρου με βροχή.

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Επιθεώρηση Νοεμβρίου 2010

Η εικόνα του μελισσοκομείου στις 6/11/2010 έχει ως εξής:


Μεγαλύτερη ανάλυση θα βρείτε στο αρχείο PDF:
Χαρτογράφηση μελισσοκομείου 6_11_10.PDF
Υπόμνημα επεξήγησης συμβολισμών θα βρείτε στο ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

"Μελισσοκομική Επιθεώρηση"

Ευχαριστώ θερμά τον κ. Παπαχριστοφόρου για τα καλά του λόγια και την όμορφη παρουσίαση του "Μελισσοκομικού Ημερολογίου" στο περιοδικό "Μελισσοκομική Επιθεώρηση" στο τεύχος Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου 2010. Ελπίζω να το βρουν χρήσιμο και ενδιαφέρον οι συνάδελφοι μελισσοκόμοι και με τα σχόλιά τους να μου δώσουν κουράγιο να συνεχίσω την προσπάθεια.

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Εξασθενημένες οι μέλισσες ή ενισχυμένοι οι εχθροί τους;

Τα αντιβιοτικά και τα φάρμακα απαγορεύονται. Άραγε όμως, πόσοι συνάδελφοι μελισσοκόμοι τηρούν τις απαγορεύσεις; Ακόμη κι αν έχουν καλή διάθεση και επιθυμούν το μέλι που συλλέγουν να είναι αγνό και με βιολογικές προδιαγραφές, μπορούν, τώρα πια, να εφαρμόσουν βιολογική μελισσοκομία; Η χρήση αντιβιοτικών όλα αυτά τα χρόνια, επί μια τριακονταετία τουλάχιστον, πόσο έχουν αυξήσει τις αντοχές των βακτηρίων και των ιών που λυμαίνονται τις κυψέλες μας; Είναι, άραγε, συνετό να αφήνουμε τα μελίσσια μας στο έλεος των ισχυροποιημένων εχθρών τους, λαμβάνοντας μόνο τα ήπια επιτρεπόμενα μέτρα; Αν εμείς νοσούσαμε από πνευμονία θα αρκούμασταν σε ασπιρίνη και τσαγάκι; Εδώ και ενάμιση χρόνο που απέκτησα τα μελίσσια μου, απέφυγα τα απαγορευμένα φάρμακα. Τώρα, πόσο ανοχύρωτος νοιώθω βλέποντας τα μελίσσια μου να μην μπορούν να κρατήσουν τον πληθυσμό τους και τελικά να εξασθενούν επικίνδυνα...
Νομίζω ότι πρέπει να αναπτύξουμε μεθόδους απολύμανσης των μελισσιών μας με χρήση αντιβιοτικών, που όμως να μην επιτρέπουν την ρύπανση των κηρηθρών μας από τα χρησιμοποιούμενα φάρμακα. Στόχος είναι να μην καταλήξουν κατάλοιπα φαρμάκων στο μέλι που θα τρυγήσουμε τον επόμενο χρόνο. Σε μια προχωρημένη εποχή, όπως αυτή που διανύουμε, το φάρμακο μπορεί να φτάσει στο μέλι της επόμενης χρονιάς, μόνο αν ρυπανθούν οι κηρήθρες με κατάλοιπα.
Τις σκέψεις που θα εκθέσω παρακάτω δεν τις δοκίμασα και δεν γνωρίζω αν είναι πραγματοποιήσιμες ή αποτελεσματικές. Ας τις συζητήσουμε όμως μεταξύ μας μήπως από σκέψη σε σκέψη καταλήξουμε σε κάποια αποτελεσματική μέθοδο.

α) Τροφοδοσία των φαρμάκων σε γυρεόπιτα ή πρωτεϊνούχο πίτα (γυρίνη). Απ΄ όσο ξέρω, την τροφή αυτή δεν την αποθηκεύουν οι μέλισσες στις κηρήθρες αλλά την καταναλώνουν και την μεταβολίζουν απευθείας. Έτσι, μπορούμε να εξυγιάνουμε τις ενήλικες μέλισσές μας, αλλά όχι τον γόνο. Αν όμως η αντιβιοτική γυρεόπιτα παραμείνει για διάστημα ενός μηνός τουλάχιστον επάνω στους κηρηθροφορείς το αποτέλεσμα θα είναι γενικότερο.
Εννοείται ότι με τέτοιες μεθόδους δεν αποσκοπούμε στην θεραπεία των άρρωστων μελισσιών μας, αλλά τις εφαρμόζουμε στα «σχετικά» υγιή μελίσσια για ενισχυτικούς λόγους. Στοχεύουμε στο να εξασθενίσουμε τους πληθυσμούς των μικροοργανισμών ώστε να είναι οι μέλισσές μας σε θέση να αντιμετωπίσουν τους υπόλοιπους. Όλα είναι θέμα ισορροπιών μέσα σε έναν υπεροργανισμό, όπως είναι το μελίσσι. Οι εχθρικοί μικροοργανισμοί υπάρχουν πάντα. Αν όμως είναι περιορισμένοι και εξασθενημένοι, δεν επηρεάζουν σοβαρά τον οργανισμό. Αν πληθυνθούν σημαντικά, η ζυγαριά θα γείρει υπέρ τους και το μελίσσι θα καταρρεύσει.

β) Τροφοδοσία των φαρμάκων στα σμήνη και όχι στην κυψέλη. Αν μετατρέψουμε μια κυψέλη σε σμήνος, τινάζοντας τον πληθυσμό σε μια άδεια κυψέλη, μέσα στην οποία έχουμε τοποθετήσει τα φάρμακα σε άχνη ώστε να πασπαλιστούν οι μέλισσες ή σε σιρόπι πυκνό 2:1, ώστε να τραφούν για ένα 24ωρο ξεπερνάμε τον κίνδυνο της ρύπανσης των κηρηθρών.
Το πρόβλημα είναι ο γόνος. Αφενός γιατί πρέπει να απολυμανθεί και αυτός, αφετέρου γιατί δεν μπορεί να απομονωθεί από το σμήνος των ενήλικων μελισσών χωρίς να χάσει τη θερμοκρασία του. Επομένως, μια τέτοια μέθοδος είναι περισσότερο εφαρμόσιμη όταν δεν υπάρχει καθόλου γόνος (Δεκέμβριος), ή την άνοιξη, μόνο για τα νέα μελίσσια που δημιουργούμε με τεχνιτή σμηνουργία ή μελισσοδέματα. Όταν, δηλαδή, χωρίσουμε το μητρικό μελίσσι στα δύο, αφαιρούμε μόνο τον πληθυσμό που θα «επανδρώσει» το νέο μελίσσι, αφήνοντας όλα τα πλαίσια στο μητρικό μελίσσι εκτός από ένα με λίγο γόνο. Τινάζουμε τον πληθυσμό σε μια άδεια κυψέλη όπου έχουμε ήδη τοποθετήσει τα φάρμακα σε άχνη ή σιρόπι και το πλαίσιο με λίγο γόνο για να κρατήσει το μελίσσι, κλείνουμε την έξοδο για μια ή δύο μέρες, τοποθετούμε την παραφυάδα στη νέα της θέση και μετά από δύο μέρες, ανοίγουμε τη έξοδο και δίνουμε πλαίσια από την αποθήκη μας απολυμασμένα και την νέα βασίλισσα σε κλουβί ή ώριμο βασιλοκύτταρο. Έτσι, οι μέλισσες ξεχνάνε την παλιά τους θέση και αρχίζουν τη νέα τους σταδιοδρομία εξυγιασμένες. Το πλαίσιο που αρχικά είχαμε δώσει στην παραφυάδα το σημαδεύουμε ώστε να μην το χρησιμοποιήσουμε για παραγωγικούς σκοπούς.